Her Son Bir Başlangıç

       Sevdiklerimiz vardır, yanındayken bile özlediğimiz. İşimiz vardır çalışmaktan bıkmadığımız ve aşkımız vardır ömür boyu sevmeye doyamadığımız...  
       Yani anlar vardır zamanı durdurmak istediğimiz!
     Mutlu ya da mutsuz her son üzer bizi. Çünkü yaşadıklarımız bitmesin isteriz.
       Kısa zaman önce bulduğum işimin hiç bitmemesini istediğim gibi. Ama aldığım haberle yıkıldı, kurduğum bütün düşlerim. İş yerimizin satılmasıyla işsiz kalmıştık ben ve arkadaşlarım. Hayal kırıklığıyla gittim eşyalarımı toplamaya. Sıkı sıkı sarıldık birbirimze, ''iş ilişkimiz bitsene arkadaşlığımız bitmesin'' dedik. Üzgün üzgün binadan ayrılırken ''sen de bizimle gel'' diyen bir ses durdudu beni.
      Arabayla 40 dakika kadar gittik, 2 kader arkadaşımla. Yeni bir iş yeriydi burası. Ağır adımlarla dolaştık içerisini. Eskiden izler arar gibiydik. İçimiz ısınır gibi olsada daha hiçbir şey belli değildi. Müdürün odasına girerken arkadaşlarımın gözlerine baktım. Biraz cesaretlenmiştim. Nasılda güzel girdik içeri. Dimdik ve kendimizden emin. Tam da olması gerektiği gibi.
       Evet, 3ümüz için de olumluydu.
   Mutlu bir son ya da yepyeni bir başlangıç...
  Diğer arkadaşlarımdan ayrıldığıma üzülsemde güç verdi bana yanımdakiler.

Birbirimizden ayrılmış olmanın verdiği burukluğu saymazsak çoğumuzun yeni birer işi var.

   Sonuç mu?

 Umutsuz olduğumuz anların mutlulağa dönüşmesinden daha güzel bir şey sanırım yok. En azından şu an benim için ;)

Bu duruma şans ya da kader diyebilirsiniz. Ama ben mutluluk demeyi tercih ediyorum.