Yalnız Aşk 3

26 Mart...
'Lil' dedi. 'Ben sabah erken kalkıcam ama seni rahatsız etmem.' Tamam demek üzereydim sonra şaşırdım. Zaten 6da kalkmıyor muydu bu kız tam olarak bu saatin ne kadar erken olacağını bilmek istedim.
Duyunca nasıl bir tepki verdiysem fıstığımın yüzü allak bullak olmuştu. Söylediğine göre az kalsın gözlerim yuvalarından çıkacakmış.
-'Neeeeeee? 4buçuk mu? Sen delirmiş olmalısın.'
Bunu yapmasının anlamsız olduğunu defalarca söylemiştim. Hele bu sefer ki tam saçmalıktı. Ne desem fikrinden dönmeyeceğini ve beni asla dinlemeyeceğini bildiğim halde onu vazgeçirmeye çalıştım. Başarısızdım. Zaten söz verdiği zamanlarda bile kendi bildiğini okurdu.(Bu konuda değiştiği pekte söylenemez ya neyse!)
Nedense yine de beni ikna etmeye çalışıyordu.

-'Annesiyle tanışçam düşünsene, sen inanmıyorsun ama beni seviyor yoksa neden bu kadar ısrar etsin.' Evet baştan hayır diyebilmişti ve büyük bir ısrarla karşılaşmıştı. Buna şaşırmadım desem yalan olur. Tabi ki ısrarları sonunda eveti kapmıştı. Kafam karışmıştı. Acaba ben inanmak mı istemiyordum. Ama bu tanımadığım kişiye karşı içimde dinmek bilmeyen bir huzursuzluk vardı.
-'Nasıl heyecanlıyım bilemezsin annesiyle tanışıcam. Beni sever mi, ne dersin? Ben onu sevdim bile çünkü onun annesi. Sence ona nasıl hitap etmeliyim? Teyze? Ya da sadece siz?'
.
.
.
4buçukta kalktı.Saçlarını yıkadı. Köpükledi. Kuruttu.(Bu işlemi akşamdan yapmasını söylediğimde, her defasında bozulmasını istemediğini, hem bu şekilde buklelerinin çok daha güzel olduğunu söyledi.) Perçemlerini düzleştiriciyle düzleştirdi. Siyah göz kalemini sürdü. Rimelini de.(Her hafta sonu olduğu gibi.)
Aah canım benim öyle güzel olmuştu ki.
Heyecanı taze ve saftı. Karşısındaki kişinin de aynı duyguları hissetmesini dilemekten başka ne yapılabilirdi ki.
Gülümsedim.

Gözü kapalı güvenmeyi her şeyden çok isteriz. Bir hayat geçip giderken önümüzden yepyeni hayatlar merhaba der bize.
O hayatların neler getireceğini ise asla bilemeyiz.