Yalnız Aşk 1

Sabahın 6 sında kalkışlarını hatırlıyorum biriciğimin. Her gitme dediğimde 'ama o orada yalnız' deyişlerini. Nasıl unuturum ki. İnsanın dostum dediği kaç kişi vardır. Kaç kişi vardır hiç korkmadan her şeyini paylaşabildiği, ona ondan çok üzülebildiği, kendinden çok düşünebildiği. 'ÇOK AZ'
Bazen mesafeler girer aramıza ama hep kalbimdedir fıstığım. Bir kaç gün önce bana geldiğinde bahsettik yaşadıklarından. Sonra, 'ben bunları yazsam belki birileri okur gözünü açar' dedim. O da 'neden yazmıyorsun ki' dedi.

Zaman geçtikçe gülerek anımsadığımız fakat o zamanlar can yakan bu olayı okurken bakalım siz neler hissedeceksiniz ?
'Neden ben seni hiç dinlemedim' dedi suratını buruşturarak. İnsan aşık olunca gözü ne görürdü ki?
Zaten dostlar da tam onun gözünün kör olduğu yerler için değil midir?
Ama ne yazık ki onun beni dinlemesi ihtimal dahilinde değildi.
Bizim için macera sabahın ilk saatlerinde başlardı. O gittiğinde gözüm telefonda bekler, onun karanlık alt geçitten 'sağ salim geçtim ' mesajıyla rahatlar ancak o zaman uykuma devam edebilirdim.